Θέλοντας να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην Оυκρανία, να μάθουμε και να δούμε τι γίνεται κτλ, συζητήσαμε με έναν σύντροφο,και είπαμε να υποβάλλουμε πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις. Οι απαντήσεις είναι πολύ διαφωτιστικές, τόσο για τα γεγονότα όσο και για τα συμπεράσματα που οδηγηθήκαμε και κυρίως για το τι συμβαίνει τώρα. Τα δικά μας σχόλια θα παρατεθούν πιο μετά. Οι ερωτήσεις επικεντρώθηκαν σε ζητήματα που δεν είχαν επικεντρωθεί άλλες συνεντεύξεις σε Ουκρανούς συντρόφους, καθώς νιώθαμε πως δεν είχαν γίνει κατανοητά κάποια πράγματα και θέλαμε να τα κατανοήσουμε καλύτερα.
-A ruthless critique– Εδώ στην Ελλάδα πολλά διαβάζουμε και άκρη δεν βγαίνει. Θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα για το τι έγινε και τι γίνεται στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή;
Μ-Μπορώ να προσπαθήσω, σιγά σιγά…
–ΑrC Ποιά σχέση είχαν οι φασίστες με τους υπόλοιπους διαδηλωτές κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων; Πιο πριν όταν μιλούσαμε ανέφερες ότι το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό καθώς οι φασίστες δεν εμφανίζονται σαν «κλασσικοί φασίστες» αλλά κάνουν ευρεία χρήση συνθημάτων για την αυτοοργάνωση, την οριζοντιότητα κτλ και γιαυτό απέκτησαν τόσα ερείσματα.Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος γενικά ενδιαφέρεται για τέτοιες ιδέες και γιαυτό τους ακούει, γιατί οι αριστεροί και οι αναρχικοί δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν το ενδιαφέρον αυτό του κόσμου για νέες ιδέες;
– Μ Λοιπόν..αρκετές ερωτήσεις, ξεκινάω απ την πρώτη. Τα τελευταία 3 χρόνια το Σβομπόντα[Ουκρ. ελευθερία]( οι άλλες ομάδες ακροδεξιών ήταν ασήμαντες) άρχισε έντονη προπαγάνδα στα ΜΜΕ και στο ίντερνετ. Οι ακτιβιστές του Σβομπόντα πήγαιναν όπου γινόταν κάτι, κάποιο σκάνδαλο ή οτιδήποτε μόνο και μόνο για να δείξουν τις σημαίες τους.Είχαν πχ πορεία μαγαζάτορες και μικροιδιοκτήτες ενάντια στην αυξημένη φορολογία-εκεί και το Σβομπόντα με σημαίες, γινόντουσαν συγκρούσεις με την αστυνομία κοντά σε δικαστήρια που δικαζόταν κάποιος για ανθρωποκτονία αστυνομικού, εκεί και το Σβομπόντα να τις παίζει με την αστυνομία, προσπαθούσαν οι αρχές να κάνουν έξωση σε έναν καθηγητή από το σπίτι του, εκεί και το Σβομπόντα να υπερασπίζεται το σπίτι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο κόσμος να δει το Σβομπόντα σαν την μοναδική δύναμη που υπερασπίζεται τον λαό ενάντια στην εξουσία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το μονοπώλιο του στις διαδηλώσεις και την επιρροή στη νεολαία. Στο Μαϊντάν σε περιόδους ηρεμίας έπεφτε ξύλο διαρκώς μεταξύ του Σβομπόντα και άλλων διαδηλωτών ακριβώς για αυτό, για να κερδίσουν το μονοπώλιο των διαδηλώσεων. Ξεκίνησαν από αναρχικούς και συνδικαλιστές, μετά με απολίτικους και τέλος με τις γυναικείες ομάδες περιφρούρησης και τον «δεξιό τομέα», κυρίως στο τελευταίο, τις έπαιζαν ακροδεξιοί μεταξύ τους, μετά πάλι με τους αναρχικούς και τις γυναικείες ομάδες περιφρούρησης κτλ κτλ. Το Σβομπόντα είχε περίπου 1000-1200 άτομα μέσα στην πλατεία ενώ συνολικά όλες οι ομάδες περιφρούρησης ήταν περίπου 5000 άτομα. Οι περισσότεροι στην πλατεία ήταν απλά και αόριστα ενάντια στην εξουσία τη κυβέρνησης κάτι αρκετά σημαντικό αλλά από μόνο του δεν λέει τίποτα. Ο «δεξιός τομέας» είναι ένα συνονθύλευμα από ακροδεξιές μικρές ομάδες που δεν συμμετέχουν στο Σβομπόντα. Η ιδεολογία τους είναι ενα ευρύ φάσμα από συνθήματα για αυτοοργάνωση κτλ μέχρι καθαρά ακροδεξιά συνθήματα. Πέρα από το Σβομπόντα άλλες συγκρούσεις μεταξύ των διαδηλωτών δεν υπήρξαν.
Οι λόγοι για αυτές τις συγκρούσεις τόσο μεταξύ τους αλλά και με τους άλλους είναι ότι δεν θέλουν να ανατρέψουν καμία εξουσία αλλά να έχουν την ισχυρότερη δυνατή θέση στην διαπραγμάτευση τους μαζί της.
–ΑrC Τα δυτικά ΜΜΕ δείχνουν την εξέγερση-ανάλογα με το τι θέση παίρνουν-με 2 τρόπους: ή ως εξέγερση μόνο φασιστών ενάντια στην δημοκρατία ή ως αγανακτισμένους πολίτες που θέλουν μια καλύτερη δημοκρατία. Τι ακριβώς συμβαίνει, που ξεκινάει η προπαγάνδα και που αρχίζει η πραγματικότητα;
-Μ Είναι ένα μείγμα ιδεών που πηγάζουν από την απογοήτευση για την παρούσα εξουσία. Αυτά τα οποία περιγράφεις -πολύ χονδρικά- είναι οι ομάδες περιφρούρησης, οι υπόλοιποι διαδηλωτές ήταν εντελώς απολίτικοι.
τώρα να απαντήσω στην άλλη ερώτηση, γιατί οι αναρχικοί και οι αριστεροί δεν κατάφεραν τίποτα ενώ ο κόσμος ενδιαφέρεται. Αυτό είναι μεγάλο ερώτημα. Αρχικά πολλοί αναρχικοί είπαν ότι άμα οι διαδηλώσεις περιλαμβάνουν δεξιούς τότε αυτή η μάχη δεν είναι δική τους μάχη, και έτσι δεν πήγαν καν στο Μαϊντάν. Επίσης οι συγκρούσεις και τα ξύλα με τους ακροδεξιούς ισχυροποίησαν αυτή την άποψη αν και αρκετοί από αυτούς εξακολούθησαν να πηγαίνουν. Αλλά…Για τα τελευταία περίπου 2000 χρόνια με εξαίρεση βέβαια την σοβιετική εποχή, μεγάλο μέρος της Ουκρανίας δεν ήταν ποτέ κάτω από την ισχυρή επιρροή ενός κράτους. Και οι σημερινοί ουκρανοί μπορεί να ελπίζουν στους συγγενείς τους, τους φίλους τους κτλ αλλά όχι στο κράτος. Και η αφερεγγυότητα αυτού του κράτους επιβεβαιώνει αυτές τις αντιλήψεις. Γιαυτό η αυτοοργάνωση στο Μαϊντάν τόσο εκπλήσσει τους ξένους.Επίσης σε μια νορμάλ κατάσταση οι ηγέτες της αντιπολίτευσης υπαγορεύουν και ελέγχουν τους υποστηρικτές τους. Τώρα εδώ συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή το Μαϊντάν ασκεί πίεση στους ηγέτες της ενωμένης αντιπολίτευσης και ουσιαστικά τους απειλεί όλους με την παρουσία του.(μπορείς να βρεις τέτοιες δηλώσεις αρκετές, και γιουχαρίσματα) Είναι κοινός τόπος στο Μαϊντάν ότι πάλεψαν και μάτωσαν για κάτι τέτοιο, «όχι για να αλλάξει η εξουσία αλλά για μια γενικότερη αλλαγή και αν αυτό δεν αρέσει στην νεα εξουσία τότε να πάει να γαμηθεί».
Κατά τη γνώμη μου το Μαϊνταν ή ο κόσμος που συμμετείχε εκεί κινείται πολύ αργά, αλλά σταθερά προς πιο αντιεξουσιαστικές/αντικυβερνητικές απόψεις. Τι θα γίνει μετά δεν μπορώ να το πω, αλλά έχουμε δει πολλές εκπλήξεις μέχρι τώρα.Να υπενθυμίσω ότι η αυτοοργάνωση στο Μαϊνταν ξεκίνησε αυθόρμητα μέχρι που ήρθε να το καπελώσει η αντιπολίτευση και κυρίως το Σβομπόντα. Επίσης στα μέσα Δεκεμβρίου ο κόσμος ήθελε να διώξει σε κάποια φάση τον Δεξιό τομέα ως προβοκάτορες. Η ακροδεξιά στο Μαϊντάν αν και ήταν πολύ εμφανής δεν ήταν η πλειοψηφία. Στο Χάρκοβο πχ οι φασίστες δεν είχαν αισθητή παρουσία, και στις συγκρούσεις πρωτοστάτησαν οι αναρχικοί.
–ΑrC Το Μαϊνταν ήταν πολυεθνικό; Υπήρχαν άλλες εθνότητες της Ουκρανίας εκεί να διαδηλώνουν;
–Μ Στο Μαϊντάν είχε ότι θες, αντιπροσωπεύονταν πολύς κόσμος. Και έγινε κάτι παράδοξο και αντιφατικό εκ πρώτης όψεως: το Μαϊνταν διέψευσε την ρητορική των ακροδεξιών στα μάτια του κόσμου με φοβερό τρόπο.Και όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και γενικά στην πρώην ΕΣΣΔ που παρακολουθούσε τα γεγονότα. Θα εξηγήσω τι εννοώ. Σε μια από τις πολλές φορές που αναρχικοί αντιπαρατέθηκαν με ακροδεξιούς,[1] οι αναρχικοί πάνω στην αντιπαράθεση ανέφεραν τον Σεργκέι Νικογίαν- τον πρώτο νεκρό του Μαϊντάν που όλοι τον ξέρουν, ο οποίος ήταν Αρμένιος μετανάστης στην Ουκρανία. Αμέσως οι ακροδεξιοί ξίνισαν. Τώρα πλέον που δείχνουν στην τηλεόραση τον κόσμο που πέθανε-όσους έχουν αναγνωριστεί- τους υμνούν και τους αποκαλούν ήρωες. Δείχνουν πλήρεις λίστες με την κατοικία και την καταγωγή των δολοφονημένων διαδηλωτών, με τα ονόματα τους και τον τόπο διαμονής τους, ήταν από διάφορα μέρη ο κόσμος, από το Καλίνινγκραντ μέχρι την κεντρική Ασία( για όσους έδειξαν τόπο καταγωγής για άλλους δεν έδειξαν ακόμα). Η λίστα με τα ονόματα είναι εντελώς «διεθνής». Για πολλούς βέβαια δεν έχουν βγει ακόμα τα στοιχεία και η λίστα συνεχίζει να μεγαλώνει, αλλά νομίζω ή εικόνα της λίστας θα παραμείνει η ίδια. Νομίζω επίσης ότι μια τέτοια κατάσταση θα ξίνιζε τους Ουκρανούς εθνικιστές και όχι μόνο.
–ΑrC Με το εβραϊκό στοιχείο τι γίνεται; Μια από τις μεγάλες εβραϊκές οργανώσεις της Ουκρανίας, φαίνεται να στηρίζει πολύ ένθερμα το Μαϊντάν. Πως είναι κάτι τέτοιο δυνατόν με τους ακροδεξιούς στην ίδια πλατεία;
–Μ Ναι ναι είδα και συνεντεύξεις τους,δεν θυμάμαι που. Ήρθαν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας άλλοι γιατί τους κάλεσαν άλλοι Ουκρανοί, άλλοι από περιέργεια, άλλοι γιατί θέλουν να παλέψουν για τον εβραϊσμό στη Ουκρανία και να την κάνουν καλύτερη χώρα και από το Ισραήλ…ο,τι να ναι…
–ArC Τώρα στο Κίεβο, φαίνεται ότι ο »Δεξιός τομέας» ελέγχει την κατάσταση. Τι ακριβώς γίνεται, οι υπόλοιποι διαδηλωτές και οι ομάδες περιφρούρησης τι κάνουν; Υπάρχει κάποια πολιτική ισορροπία μεταξύ τους;
–Μ . Δεν είναι έτσι ακριβώς.Η κατάσταση είναι πιο μπερδεμένη. Η τυπική εξουσία είναι στο κοινοβούλιο και στην αντιπολίτευση. Η πραγματική-μέχρι στιγμής- στο Μαϊντάν και στις ομάδες περιφρούρησης. Φυσικά ο δεξιός τομέας συμμετέχει σε αυτές αλλά δεν είναι μόνο αυτός. Οι κάτοικοι του Κιέβου έχουν κάνει δικές του ομάδες ξεχωριστές αλλά άμα γίνει κάτι σοβαρό μπορούν να καλέσουν τις ομάδες περιφρούρησης του Μαϊνταν, ενώ ο δεξιός τομέας υπακούει στους ανώτερους του. Το Μαϊνταν όπως ήταν έτσι είναι, είναι εξαιρετικά δύσπιστο ως προς τη νέα κυβέρνηση[2]
–ΑrC Τι ακριβώς γίνεται με τις ομάδες αυτοπροστασίας; εξήγησε μας λίγο.
– Μ Λοιπόν η βασική ομάδα είναι η ομάδα του Μαϊντάν, η οποία όμως είναι κάτι πολύ γενικό. Σε αυτή συμμετέχει και ο «δεξιός τομέας» αλλά δεν είναι μόνος. Ο κύριος όγκος της ομάδας αποτελείται από απολίτικο κόσμο που απλά ήθελε να συγκρουστεί. Λόγω του ότι είναι απολίτικοι γενικά ο «Δεξιός τομέας» τους έκανε κουμάντο αλλά δεν είναι το ίδιο. Από όσο μπορώ να καταλάβω ο Δεξιός τομέας είναι ο μόνος που έχει βαρύ οπλισμό, αν και κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων όπλα είχαν λίγο πολλοί όλοι, όποιος έβρισκε ένα το χρησιμοποιούσε. Τώρα οι περισσότεροι γυρνούν με παλούκια και μαχαίρια…
–ArC Στις άλλες πόλεις τι γίνεται; Στην επαρχεία κτλ
–Μ τα γεγονότα και οι πληροφορίες από την επαρχία είναι πολύ αντιφατικά, δεν μπορώ να μιλήσω για την επαρχία. Στην Κριμαία έγιναν κάποιες συγκρούσεις απ’ όσο ξέρω. Γενικά οι επαρχίες η μια πίσω απ την άλλη αναγνωρίζουν το κοινοβούλιο του Κιέβου.
-ArC Στην ανατολική Ουκρανία τι γίνεται; Γίνονται πορείες κτλ; Αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό για να φανεί ότι η ανατολή δεν είναι εχθρός της δύσης, ότι το ζήτημα δεν είναι ανατολική vs δυτική Ουκρανία.
-Μ Έγιναν κάποιες μικρές συγκρούσεις στο Donetsk αλλά ήταν μικρές σε σχέση με το Κίεβο. Γενικά η ανατολική Ουκρανία είναι ακόμα στη δική της φάση. Οι τοπικές αρχές εκεί στηρίζουν τον Γιανούκοβιτς
–ArC Η λέξη βέτσε( вече ) χρησιμοποιείται στα σύγχρονα ρώσικα και ουκρανικά ή είναι παλαιοσλάβικη λέξη; ( ρωτάω για το «βέτσε» που κάλεσε η αντιπολίτευση στο Μαϊνταν.)
–Μ Η λέξη είναι παλιά, δεν είναι σύγχρονη, αλλά όταν χρησιμοποιείται είναι με νόημα κυρίως ως «μάζωξη του λαού, συνέλευση, για την επίλυση κοινών προβλημάτων.[3]
–ArC Τον καιρό των πορειών, υπήρχαν στην Ουκρανία διάφοροι μικροί εργατικοί αγώνες που λόγω του Μαϊντάν τα αφεντικά φοβήθηκαν την πιθανή σύνδεση με τις πορείες και τους πλήρωσαν;
–Μ στο Μαϊντάν γενικά διαδήλωναν αφεντικά και εργάτες μαζί, εκτός φυσικά από τους ολιγάρχες
Σήμερα ήταν η πρώτη διαδήλωση ενάντια στην καινούρια κυβέρνηση(της πρώην αντιπολίτευσης). Ο κόσμος φώναζε «έξω όλοι από τη βουλή» , ο κυβέρνηση συμφώνησε να απελευθερώσει όλους τους διαδηλωτές και τους πολιτικούς κρατουμένους. Στην Σεβασούπολη και την Кριμαία ακόμα δεν αναγνωρίζουν την κυβέρνηση.
–ArC Ναι οκ, αλλά υπήρχαν άλλα παραδείγματα και περιστατικά όπως αυτό της τεράστιας εταιρίας kiyvpastrans; φαίνεται ότι εδώ η τοπική κυβέρνηση πλήρωσε τους 10.000 εργαζόμενους της εταιρίας από φόβο;
– M Ναι έτσι είναι, όταν η υπάρχει αναταραχή η εξουσία δεν θέλει να ανοίξει πολλά μέτωπα. Υπήρχαν διάφοροι τέτοιοι αγώνες. Ένα που ξέρω σίγουρα είναι ότι σε μια σειρά από πανεπιστήμια έγιναν διαμαρτυρίες κτλ. Σε ένα πανεπιστήμιο κατάφεραν οι φοιτητές να αποβάλλουν τον υπεύθυνο των εστιών και από τον καινούριο απαίτησαν και κατάφεραν να βελτιώσουν τις συνθήκες και τους όρους διαμονής τους. Μέχρι τότε ζούσαν 6 άτομα σε ένα δωμάτιο. Επίσης ανάγκασαν τον πρύτανη σε παραίτηση καθώς τους απείλησε με ποινές αν στηρίξουν το Μαϊνταν.
–ArC– ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια…
Εν τω μεταξύ…
Μετά το πέρας της συζήτησης τα γεγονότα προχώρησαν και άλλο στην Ουκρανία. Η νέα υπό σχηματισμό κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές της πλατείας όπου είναι εξαιρετικά δύσπιστοι προς αυτή. Οι διαδηλωτές βρίσκονται διαρκώς στην πλατεία και έξω από το κοινοβούλιο, φωνάζουν συνθήματα κατά των 400 βουλευτών ενώ αφαίρεσαν τα προστατευτικά κάγκελα του κοινοβουλίου με την αιτιολογία ότι «αν η καινούρια κυβέρνηση είναι καθαρή τι τα θέλει τα κάγκελα» ενώ το βράδυ της 26 Φεβρουαρίου, στην πλατεία Μαϊντάν η αντιπολίτευση προσπάθησε να παρουσιάσει τον νέο σχηματισμό κυβέρνησης ο οποίος απορρίφθηκε από τους διαδηλωτές. Συγκρούσεις έχουν ξεσπάσει στην Κριμαία η οποία αρνείται να αναγνωρίσει την νέα κατάσταση. Η Γρίβνα εν τω μεταξύ το εθνικό νόμισμα της Ουκρανίας έπιασε στις 26/2 την χαμηλότερη ισοτιμία της τελευταίας 20ετίας, με την οικονομία ένα βήμα πριν το κραχ, γεγονός που κάνει την νέα κυβέρνηση να φοβάται για νέες ταραχές από την άνοδο των τιμών σε όλη τη χώρα. Έτσι και αλλιώς η σύνθεση των διαδηλώσεων πλέον έχει αλλάξει, το Σβομπόντα πλέον περιφρουρεί την βουλή από τους διαδηλωτές που ζητούν «διαφάνεια από την νέα κυβέρνηση«…
[1]Περιστατικό που κατά τις ημέρες των γεγονότων είχε μιλήσει για αυτό και η Avtonomnoe Deystvie. Αναρχικοί που φυλούσαν το βράδυ το οδόφραγμα τους, δέχτηκαν φραστική επίθεση από ακροδεξιούς και απειλές για ξυλοδαρμό. Όταν οι αναρχικοί ανέφεραν το όνομα του αρμένιου μετανάστη, οι ακροδεξιοί ξύνισαν και άρχισαν να τα χάνουν. Μέτα από λογομαχία και οι 2 ομάδες αποχώρισαν από το σημείο για να επανέλθουν λίγο αργότερα οι αναρχικοί στο οδόφραγμα. Το περιστατικό έλαβε οριστικό τέλος εκεί. Περισσότερα εδώ
[2] Κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων πολλές φορές οι ηγέτες της αντιπολίτευσης γιουχαρίστικαν για τις επιλογές τους, ενώ την πρώτη μέρα της εκεχειρίας στις 26/2 η συνέλευση του Μαϊντνάν απόρριψε τον υπουργό εξωτερικών της νέας κυβέρνησης. Όπως χαρακτηριστικά είπε ένας διαδηλωτής «θα τους βουλιάξουμε μαζί με τον Γιανούκοβιτς»
[3] Η ερώτηση φαίνεται εκ πρώτης όψεως άσχετη με τα γεγονότα έχει όμως νόημα. Γίνεται με σκοπό να αναγνωστούν οι προσπάθειες τις αντιπολίτευσης-και της αστικής κοινωνίας στο σύνολο της- να ανασκευάσει το ιστορικό παρελθόν με εθνικούς όρους όχι απλά εν μέσω μιας εξέγερσης, αλλά μέσω μιας εξέγερσης. Πριν από περίπου έναν μήνα η αντιπολίτευση κάλεσε στην πλατεία Μαϊντάν Λαϊκή συνέλευση η οποία μάζεψε 40000 άτομα. Το κάλεσμα όμως δεν έγινε με την λέξη narodnoe sobranie όπως θα ήταν το φυσιολογικό αλλά ως narodnoe vece. Η λέξη vece είναι αρχαία/μεσαιωνική σλάβικη λέξη, και αντιπροσωπεύει το αμεσοδημοκρατικό όργανο των σλάβων του Κιέβου και του Νοβογκόροντ κατά τον μεσαίωνα. Έτσι επιχειρείται εδώ μια σύνδεση με το παρελθόν, στην βάση μιας εθνικής ιδέας, ότι δηλαδή «πάντα η ιστορία του έθνους μας ήταν αμεσοδημοκρατική και είχε ελεγκτικούς μηχανισμούς». Έτσι η εξεγερτική διαδικασία εμφανίζεται ως άμεση ιστορική συνέχεια του Ουκρανικού έθνους, ως κανόνας. Χάνει έτσι το βασικότερο χαρακτηριστικό της: τη ρήξη των διαχωρισμών, το βλέμμα στο παρόν και στο μέλλον της. Κοιτά στο παρελθόν της, και αυτό το βλέμμα είναι εθνικοποιητικό. (επιχειρείται ένα ανάλογο τρικ με το «η ελλάδα η χωρα της δημοκρατίας»). Η λέξη vece δεν είναι κατανοητή από πολλούς ρώσους και ουκρανούς σήμερα, ως αρχαϊσμός, εμφανίζεται ιδιαίτερα ως λόγια λέξη, και ασκεί έτσι ιδιαίτερη εξουσία στον λόγο μέσω της ακαταληπτότητας της.
A ruthless critique against everything existing 
1) Όσον αφορά το κίνημα στην Ουκρανία θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον μια καταρχήν ιδεολογική και πολιτική χαρτογράφησή του κι έπειτα να δούμε ποιες τάσεις ή ομαδοποιήσεις συμμετείχαν στο Μαϊντάν και ποιές απείχαν όπως επίσης και τους αριθμητικούς συσχετισμούς. Σε ένα δεύτερο επίπεδο πρέπει να δούμε τους λόγους που οι μεν δεν συμμετείχαν και το «πρόγραμμα» ή τις επιδιώξεις αυτών που συμμετείχαν.
2) Ιστορικά οι φασίστες ως κίνημα ποτέ δεν εμφανίζονται ως «κλασικοί φασίστες» αλλά πάντα οικειοποιούνται τα συνθήματα και τη φρασεολογία της αριστεράς. Μην ξεχνάμε ότι το κόμμα του Χίτλερ είχε τον σοσιαλισμό ως δεύτερο συνθετικό του, ενώ υπήρξε και η τάση των Στράσσερ που υποτίθεται ότι μετά την «εθνική επανάσταση» (δηλαδή την άνοδο των ναζί στην εξουσία) επιζητούσε και την «δεύτερη επανάσταση» δηλαδή την «κοινωνική». Αυτή η οικειοποίηση όμως είναι επιφανειακή, γίνεται ακριβώς για λόγους πλησιάσματος των πληβειακών στρωμάτων χωρίς να αναλύεται το περιεχόμενο τους και χωρίς το σύνθημα να γίνεται πάλη για αυτό που τόσο επιπόλαια λέει. Καμιά έκπληξη ή πρωτοτυπία λοιπόν, απλά μια κλασική φασιστική τακτική. Όσον αφορά την τακτική του Σβομπόντα επίσης καμία έκπληξη, μάλιστα κάτι ανάλογο επιχείρησε να κάνει και στην Ελλάδα η Χρυσή Αυγή. Κάνοντας μια παρέκβαση, παρακολουθώντας τα γεγονότα στην Ουκρανία γίνεται ολοφάνερο πόσο σημαντική ήταν η μαχητική αντιφασιστική πάλη που δεν άφησε περιθώριο κοινωνικής δράσης στους χρυσαυγίτες σε αντίθεση με την πρόταση της πλειοψηφίας της αριστεράς για πάλη μέσα από τους θεσμούς. Το πρόβλημα τώρα στην Ουκρανία όπως και στην Ελλάδα είναι ότι δυστυχώς κι εμείς κάνουμε μια επιφανειακή έως κι ιδεολογική χρήση εννοιών όπως «οριζοντιότητα», «αυτοοργάνωση» κλπ, αδυνατώντας να τους προσδώσουμε κοινωνικό περιεχόμενο κάτι που κατά τη γνώμη μου εξηγεί εν μέρει και την αποτυχία διείσδυσης σε πλατιά στρώματα. Αυτό που δεν εννοούμε να καταλάβουμε είναι ότι δεν έχουμε καβατζάρει το «άγιο πνεύμα» της επανάστασης κι επειδή χρησιμοποιούμε 5 έννοιες όλα θα γίνουν από μόνα τους. Για να καταφέρουμε και στην Ελλάδα και στην Ουκρανία να έχει απήχηση ο λόγος μας πρέπει να καταλάβουμε ότι χρειάζεται να δημιουργήσουμε οργανωμένο κίνημα, δηλαδή διαδικασίες, στοχοθεσία, να ορίσουμε τη σχέση τακτικής και στρατηγικής δηλαδή τη σχέση μεταξύ άμεσων και απώτερων στόχων, κλπ. Κι όλα αυτά βέβαια σε συμφωνία με τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της οριζοντιότητας.
3) Την ώρα που ο «Δεξιός τομέας» ουσιαστικά κατέκτησε την ηγεμονία στο δρόμο με τα όπλα (γιατί αυτοί είχαν τα όπλα κι όχι οι «απολίτικοι» ή οι αναρχικοί) και μέσω αυτής επέβαλλε την παρουσία του στην κυβέρνηση και τώρα προσπαθεί να κατακτήσει και την ηγεμονία στο κράτος ή τουλάχιστον στο ένοπλο κομμάτι του (βλ. σχέδια νόμων για διορισμούς στα σώματα ασφαλείας κλπ) είναι λίγο αστείο να ισχυριζόμαστε ότι η ελπίδα βρίσκεται σε μια κάποια δυσπιστία ενός μέρους των διαδηλωτών στην καινούρια κυβέρνηση ή το ρίξιμο των κάγκελων μπροστά από το κοινοβούλιο (αν και σε αυτό το βίντεο άλλα φαίνονται, κάποιοι υπουργοί να χαιρετούν ναζιστικά και το πλήθος από κάτω να ζητωκραυγάζει http://www.lemonde.fr/europe/video/2014/02/27/ukraine-un-a-un-les-ministres-pressentis-sont-adoubes-par-la-foule_4374174_3214.html). Σε καιρούς όπου ο ιστορικός χρόνος συμπυκνώνεται τόσο πολύ όπως τώρα στην Ουκρανία δεν είναι δυνατόν να ατενίζουμε το μέλλον ρίχνοντας τις ελπίδες μας σε μια νεφελώδη συνειδητοποίηση κάποιων νεφελωδών μαζών που όπως παραδέχεται κι ο σύντροφος είναι μια διαταξική σούπα εργατών κι αφεντικών μαζί που τους ενώνει τί άραγε αν όχι η εθνική ιδέα και η δυσπιστία προς την εξουσία όχι για να την καταργήσουν αλλά για να ξαναχτιστεί πιο στέρεα. Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι ο φασισμός κι ο ναζισμός μπορούν να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά όταν βρίσκονται στο στάδιο του κινήματος κι όχι όταν κατακτήσουν το κράτος. Από τη στιγμή που θα γίνει αυτό όχι αναρχικοί κι αριστεροί δε θα μπορούν να δράσουν ελεύθερα αλλά ούτε Μαϊντάν και δυσπιστια προς την κυβέρνηση δε θα μπορεί να υπάρξει. Αυτά τα δεδομένα φαίνεται να τα αγνοεί ο σύντροφος κι αυτό είναι και το πιο προβληματικό σημείο αυτών που λέει. Όταν μας αναφέρει ότι οι «ακροδεξιοί» (δεν χρησιμοποιεί τη λέξη ναζιστές ούτε μια φορά δείχνοντας πόσο υποτιμά τον κίνδυνο) συμμετέχουν ακόμα και τώρα στις ομάδες περιφρούρησης σε συνεργασία προφανώς με τους υπόλοιπους διαδηλωτές τότε δεν μπορούμε παρά να απορήσουμε από που προκύπτει η ελπίδα ότι ο κόσμος πηγαίνει αργά αλλά σταθερά προς τις αντιεξουσιαστικές θέσεις. Αναφέροντας επίσης το Χάρκοβο όπου πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις αναρχικοί όπως λέει, δημιουργείται εκ νέου η απορία που ήταν αυτοί οι αναρχικοί και τι στάση κράτησαν σήμερα όπου ρώσοι διαδηλωτές κατέλαβαν το κυβερνείο συγκρουόμενοι με τον Δεξιό Τομέα.
4) Αυτό που έχει τεράστιο ενδιαφέρον είναι τι στάση θα κρατήσουν οι αναρχικοί κι αριστεροί που συμμετείχαν και συμμετέχουν μέχρι τώρα στο Μαϊντάν σχετικά με τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις που γίνονται στην ανατολική Ουκρανία, διαδηλώσεις που από όσο έχω καταλάβει έχουν και κάποιον αντιφασιστικό τόνο. Σίγουρα η φράση «η ανατολική Ουκρανία είναι στη δική της φάση» υποδηλώνει μια αδυναμία αντίληψης ότι αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή δεν είναι ζήτημα του Μαϊντάν ή του Κιέβου αλλά ζήτημα εθνικό (πανουκρανικό δηλαδή), περιφερειακό και πανευρωπαϊκό. Κατά τη γνώμη μου κύριο πεδίο πάλης στο εσωτερικό αναδεικνύεται ο αντιφασισμός. Το αν οι σύντροφοι θα καταφέρουν να συμμετέχουν σε αυτό το πεδίο όχι ως υποπροϊόν των ρώσικων ή ουκρανικών κρατικών συμφερόντων αλλά μετασχηματίζοντας τις διαδηλώσεις αρχικά σε αντικυβερνητικές και προσδίδοντας σε αυτές περαιτέρω κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο είναι κάτι που μένει να το δούμε, όχι μόνο αν θα συμβεί αλλά κυρίως αν θα γίνει προσπάθεια για κάτι τέτοιο. Θεωρώ όμως ότι αν οι σύντροφοι που συμμετέχουν εκεί δεν καταλάβουν ότι το να εμποδιστούν με νύχια και με δόντια οι φασίστες να καταλάβουν την κρατική εξουσία είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τους ίδιους και το κοινωνικό κίνημα τότε δεν έχουν καμιά ελπίδα.
Κατά τα άλλα μπράβο για την προσπάθεια μεταφέρεις πρωτογενώς (έστω και τόσο υποκειμενικά) τί συμβαίνει στην Ουκρανία. Κάνεις μια δουλειά που τόσο στο συγκεκριμένο θέμα όσο και γενικότερα στο blog είναι σημαντική για το κίνημα πέρα από τις όποιες πολιτικές διαφοροποιήσεις ή διαφωνίες.
Άγγελος
Posted by libthess | 1 Μαρτίου, 2014, 23:36η συνέντευξη του συντρόφου είναι διαφωτιστική αλλά είναι και άκρως-προφανώς-αντιφατική. Αρκετά από τα σημεία που επισημάνεις είναι σωστά. Να συμπληρώσω ότι η κουβέντα μαζί του είναι παλιά(25/2) και ότι τα γεγονότα προφανώς τρέχουν ταχύτατα. Πέρα από τον ίδιο τον σύντροφο πάντως, εμείς δεν εναποθέσει τις ελπίδες μας σε κανέναν αντικυβερνητισμό των σημερινών ουκρανών(‘όσων δεν είναι φασιστών). Επίσης ο αντιφασισμός στη σημερινή Ουκρανία με τους όρους που τον εννοείς, του ταξικού αντιφασισμού- είναι πρακτικά-και θεωρητικά-αδύνατος, γιατί πρώτον η ίδια η διαδικασία δεν σου επιτρέπει να λειτουργήσεις σαν κάποιου είδους-ιστορικού κόμματος/πρωτοπορίας- ενώ το ίδιο το αντεπιχείρημα των ρώσων, και του Γιανούκοβιτς είναι ότι οι φασίστες κατέλαβαν την εξουσία. Τι θέση μπορεί να πάρει λοιπόν ο αντιφασισμός σε μια σύγκρουση τόσο διαμεσολαβημένη από το έθνος; Οι ρώσοι στην Κριμαία χτες σήκωσαν πλακάτ που έγραφε «ποτέ φασισμός στην ρωσική γη» και μαζί ρωσικές σημαίες και «Πούτιν σε περιμένουμε» αυτοί τι είναι; φασίστες ή όχι; Ο Γιανούκοβιτς, ενας φανατικός αντισημήτης, τι ήταν; Δεν λέει κανένας, ούτε ο σύντροφος , ότι ο Δεξιός τομέας είναι λύση, ή είναι ελπιδοφόρος(αν και δυστυχώς υπάρχουν και κάποιοι που λένε και αυτό….κινηματίες) αλλά ο πολιτικός αντιφασισμός είναι αδύνατος και μόνο σαν παραπροϊόν του κρατικού αντιφαισμού μπορεί να λειτουργήσει.
Στο Χάρκοβο, όχι σήμερα αλλά πριν μια εβδομάδα, είχαν γίνει περιορισμένες συγκρούσεις πάλι μεταξύ του Δεξιού τομέα και κόσμου που περιφρουρούσε το δημαρχείο. Μετά την «νίκη της επανάστασης» στο Κίεβο, οι αρχές είναι σαστισμένες και κάνουν τα στραβά μάτια στους ακροδεξιούς όλης της χώρας. Ο Δεξιός τομέας λοιπόν επειδή δεν είχε παρουσία στο Χάρκοβο είπε να την κάνει τότε που ένοιωθε ασφάλεια. Εκεί όμως δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα, αναρχικοί, φιλοσοβιετικοί και ρώσοι φασίστες βρέθηκαν να υπερασπίζουν από κοινού το Δημαρχείο. Αν και δεν έχω ενημέρωση για το τι έγινε σήμερα ως προς τη στάση των συντρόφων, δεν νομίζω να το αποπειράθηκαν να συμμετάσχουν πάλι στα γεγονότα.
Η κουβέντα περί της πολιτικής θέσης και πράξης μιας συγκροτημένης ομάδας στα γεγονότα, μιας πρωτοπορίας δηλαδή, οδηγεί στην συζήτηση του αν αυτή μπορεί να δράσει τώρα, και αυτή δεν είναι άλλη κουβέντα από την ιστορική κουβέντα περί «αντικειμενικών συνθηκών».
Τα κείμενα μας βασίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ- όπως είναι αναμενόμενο- στις θέσεις και τις εκτιμήσεις των Ουκρανών συντρόφων. Οι σύντροφοι της αυτόνομης ένωσης εργατών Κιέβου, έβγαλαν πρόσφατα αυτό
http://aixmi.wordpress.com/2014/02/27/%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%AE%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%87%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%AD-%CF%84%CE%B9-%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B5/
Posted by zeolas | 2 Μαρτίου, 2014, 01:17Reblogged this on Alien Penguin's Angry Feet.
Posted by That Crazed Alien penguin | 2 Μαρτίου, 2014, 10:26Πολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις που δείχνουν ακριβώς το μέγεθος του μπερδέματος στην Ουκρανία. Ωστόσο είναι ανάγκη να ξεκαθαριστούν ορισμένα ζητήματα.
Πρώτον, μπορεί ο Γιανούκοβιτς να είναι αντισημίτης (ο ρώσικος αντισημιτσμός είναι ίσως ο πιο παλιός και πιο εκτεταμένος ιστορικά αν εξαιρέσουμε φυσικά τους ναζί) δεν ξέρω όμως αν είναι φασίστας και το επιχείρημα των ρώσων ότι οι φασίστες κατέλαβαν την εξουσία δεν είναι απλά επιχείρημα, είναι πραγματικότητα. Στην κυβέρνηση αυτή τη στιγμή συμμετέχουν κάποιοι τύποι που χαιρετούν ναζιστικά ενώ η οργάνωσή τους χρησιμοποιεί σύμβολα όπως το SS, το σήμα των Werwolf κλπ. Είναι αντικειμενικό γεγονός δηλαδή η κατάληψη της εξουσία από φασίστες ή μάλλον από μια συμμαχία δυτικόφιλων νεοφιλελεύθερων και φασιστών. Το γεγονός ότι έρχονται αντιμέτωποι από την άλλη με τους ρώσους πατριώτες, εθνικιστές και συντηρητικούς δεν πρέπει να μας ξενίζει. Στην εποχή των ταραχών (τουλάχιστον στη φάση που βρισκόμαστε τώρα) τέτοιες αντιφάσεις είναι λίγο-πολύ αναμενόμενες.
Όσον αφορά το ζήτημα της πρωτοπορίας κάποιες παρατηρήσεις. Αρχικά δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι υπήρξε πρωτοπορία στο Μαϊντάν και μάλιστα του χειρότερου είδους, κι αυτή η πρωτοπορία ήταν οι φασίστες. Μια διαδικασία δηλαδή ας το πούμε οριζόντια παρήγαγε ή της επιβλήθηκε μια πρωτοπορία η οποία φυσικά ξεκίνησε ένα λυσσασμένο αγώνα να διαμεσολαβήσει όσο μπορεί περισσότερο τη διαδικασία για να κατακτήσει την πολιτική εξουσία. Παρόλα αυτά δεν θεωρώ ότι κάθε οργανωμένη ομάδα δρα ως πρωτοπορία. Αν ισχυριστούμε κάτι τέτοιο κι όντας εχθροί της έννοιας της πρωτοπορίας (τουλάχιστον στην μορφή της εισαγωγής συνείδησης από-τα-έξω) θα πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε πολιτική θέση και ταυτότητα και να προχωρήσουμε μόνο με τις κοινωνικές μας ιδιότητες. Φυσικά αυτή η κουβέντα είναι τεράστια και αρχικά πρέπει να γίνει μια διασαφήνιση των ορισμών γιατί μάλλον μιλάμε επί διαφορετικής βάσης. Οπότε ας την αφήσουμε κατά μέρος. Για να επιστρέψουμε πάλι στο θέμα οριζόντιες διαδικασίες μπορούν να παράξουν πρωτοπορίες όπως και οι κινήσεις των πρωτοποριών και των κρατικών σχηματισμών μπορούν να πυροδοτήσουν οριζόντιες διαδικασίες των από-τα-κάτω που θα ζητούν αυτοοργάνωση, κλπ. Επαναλαμβάνω όμως ότι αν δεν υπάρχει χώρος ή νόημα για τη δράση οργανωμένων ομάδων τότε ο χαρακτηρισμός του συντρόφου ως αναρχικού ουσιαστικά μας είναι αδιάφορος και ίσως θα έπρεπε να προσδιοριστεί ως εργάτης, φοιτητής ή κάτοικος του Κιέβου.
Η κύρια ένστασή μου σε όσα λέει ο σύντροφος από την Ουκρανία είναι ότι σε μια κατάσταση που βαίνει ολοταχώς προς όλο και πιο κρατικά διαμεσολαβημένες μορφές σύγκρουσης δεν μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας μόνο σε μια αργή συνειδητοποίηση και πλησίασμα των αντιεξουσιαστικών θέσεων από ένα κομμάτι του κόσμου του Μαϊντάν γιατί είτε με τον έναν (ναζί στην εξουσία) είτε με τον άλλον (εισβολή της Ρωσίας και πόλεμος) τρόπο τα πράγματα θα αλλάξουν άρδην. Σίγουρα οι σύντροφοι εκεί βρίσκονται σε πολύ δυσχερή θέση και δυστυχώς οι προβλέψεις μόνο ευοίωνες δεν είναι.
Άγγελος
Posted by libthess | 2 Μαρτίου, 2014, 11:38ναι αυτό είναι το μόνο σίγουρο….
Posted by zeolas | 2 Μαρτίου, 2014, 12:43